داروهای ضد افسردگی

این اطلاعات برای افرادی است که می‌خواهند درباره داروهای ضد افسردگی بیشتر بدانند. این اطلاعات، نحوه عملکرد این داروها، دلیل تجویز، اثرات و عوارض جانبی آن‌ها و درمان‌های جایگزین را شرح می‌دهد.

داروهای ضد افسردگی چه هستند؟

داروهای ضد افسردگی داروهایی هستند که می‌توانند به تسکین علایم افسردگی، اختلالات اضطرابی و برخی بیماری‌های دیگر کمک کنند. آن‌ها برای اولین بار در دهه ۱۹۵۰ تولید شدند و از آن زمان به طور منظم استفاده می‌شوند. پنج دسته اصلی وجود دارد:

• SSRI (مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین)
• SNRI (مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نورآدرنالین)
• NASSA (نورآدرنالین و داروهای ضد افسردگی سروتونرژیک ویژه)
• سه حلقه‌ای‌ها (Tricyclics)
• MAOIs (مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز).

دسته‌های دیگری از داروهای ضد افسردگی هستند که امروزه کمتر تجویز می‌شوند:

• تتراسایکلیک‌ها (Tetracyclics)
• SARIs (آنتاگونیست سروتونین و مهارکننده‌های بازجذب)
• NDRIs (مهارکننده‌های بازجذب نوراپی‌نفرین- دوپامین).

این منبع بر چگونگی استفاده از داروهای ضد افسردگی برای درمان علائم افسردگی تمرکز دارد. با این حال، بسیاری از اطلاعات موجود در این منبع برای افرادی که داروهای ضد افسردگی را برای سایر بیماری‌ها مصرف می‌کنند، مفید خواهد بود.

برای کسب اطلاعات در مورد چگونگی قطع ایمن داروهای ضد افسردگی، نگاهی به منبع ما با عنوان توقف داروهای ضد افسردگی (Stopping antidepressants) بیندازید.

داروهای ضد افسردگی چگونه کار می‌کنند؟

مانند بسیاری دیگر از انواع داروها و درمان‌ها، ما به طور قطع نمی‌دانیم که داروهای ضد افسردگی چگونه اثر می‌کنند. ما می‌دانیم که آن‌ها بر فعالیت برخی مواد شیمیایی در مغز ما تأثیر می‌گذارند. اینها انتقال‌دهنده‌های عصبی نامیده می‌شوند و سیگنال‌ها را از یک سلول مغز به سلول دیگر منتقل می‌کنند. انتقال‌دهنده‌های عصبی که بیشتر تحت تأثیر داروهای ضد افسردگی قرارمی‌گیرند سروتونین و نورآدرنالین هستند.

با این حال، پژوهش‌ها نشان می‌دهند که داروهای ضدافسردگی به روش‌های متعدد و فراتر از واکنش‌های شیمیایی ساده، بر روی مغز اثر می‌گذارند. این پژوهش توصیه می‌کند که آن‌ها:

• بر چگونگی واکنش بدن به استرس تاثیر می‌گذارند
• تفکر منفی ما را بهبود می‌بخشند
• آسیب به سلول‌های مغز را متوقف یا حتی معکوس می‌کنند.

داروهای ضد افسردگی برای چه مواردی استفاده می‌شوند؟

داروهای ضد افسردگی معمولاً برای افسردگی خفیف نباید تجویز شوند. با این حال، مصرف این داروها برای بزرگسالان مبتلا به بیماری افسردگی متوسط تا شدید توصیه می‌شود. این زمانی است که افسردگی به طور قابل توجهی کیفیت زندگی افراد را کاهش می‌دهد و بر زندگی روزمره آن‌ها تأثیر می‌گذارد. داروهای ضد افسردگی را می‌توان به تنهایی یا همراه با روان درمانی استفاده کرد.

داروهای ضد افسردگی معمولاً نباید در کودکان و نوجوانان استفاده شوند، مگر اینکه افسردگی آن‌ها:

• به سایر درمان‌ها پاسخ نداده باشد
• یا به طور ویژه‌ای شدید است.

داروهای ضد افسردگی را می‌توان برای برخی بیماری‌های دیگر نیز تجویز کرد، از جمله:

• اختلال‌های اضطراب و هراس (پانیک)
• اختلال وسواس فکری- جبری(OCD)
• اختلال استرس پس از تروما (PTSD)
• برخی از اختلالات خوردن
• درد مزمن

پزشک شما باید توضیح دهد که چرا او به شما توصیه می‌کند که یک داروی ضد افسردگی مصرف کنید. او همچنین باید مزایای بالقوه و خطرهای مصرف یک داروی ضدافسردگی را توضیح دهد.

داروهای ضد افسردگی چقدر خوب عمل می‌کنند؟

پژوهش‌ها نشان می دهند که داروهای ضد افسردگی به کاهش علائم افسردگی متوسط ​​و شدید در بزرگسالان کمک می‌کنند. اما افراد مختلف تجربیات بسیار متفاوتی با این داروها دارند.

برخی افراد بدون داروهای ضد افسردگی به مرور زمان بهبود می‌یابند. با این حال، عموماً افراد پس از استفاده از داروهای ضد افسردگی، شاهد بهبود علائم و کیفیت زندگی خود هستند. این موضوع به ویژه در مواردی که افسردگی آنها شدیدتر است، صادق است. برخی افراد متوجه می‌شوند که داروهای ضد افسردگی علائم افسردگی آن‌ها را کاهش می دهند اما عوارض جانبی چالش برانگیزی دارند. برخی دیگر متوجه می‌شوند که داروهای ضد افسردگی برای آن‌ها مفید نیستند.

اگر پزشک شما داروی ضدافسردگی تجویز می‌کند، باید حدود دو هفته پس از شروع مصرف آن‌ داروها شما را برای پایش موارد زیر بررسی کند:

• بررسی حال شما
• این که آیا شما عوارض جانبی دارید
• و اینکه آیا شما نیاز به ادامه مصرف داروی ضد افسردگی دارید.

داروهای ضد افسردگی نمی‌توانند عوامل خارجی را که ممکن است منجر به افسردگی شما شده باشند را حذف کنند. به عنوان مثال، اگر در محل کار تحت استرس زیادی هستید یا سوگواری را تجربه کرده‌اید، داروهای ضد افسردگی مطمئناً نمی‌توانند این موارد را از بین ببرند. با این حال، آن‌ها می‌توانند به کنترل علائم افسردگی کمک کنند و مقابله با این عوامل خارجی را آسان‌تر کنند. به همین دلیل است که آن‌ها اغلب همراه با روان درمانی استفاده می‌شوند.

آیا داروهای ضد افسردگی عوارض جانبی دارند؟

همه داروها می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند. پیش از آن که با شروع استفاده از داروهای ضد افسردگی موافقت کنید، پزشکتان باید این موارد را با شما در میان بگذارد. شما باید پزشکتان را از هر بیماری که دارید یا در گذشته داشته‌اید مطلع کنید. این می‌تواند بر نوع داروهای ضد افسردگی که او برای شما توصیه می‌کند تأثیر بگذارد.

در اینجا برخی عوارض جانبی که ممکن است با انواع مختلف داروهای ضد افسردگی تجربه کنید، آورده شده است. بروشورهایی که به همراه دارو ارائه می‌شوند جزئیات کامل این موارد را دارند.

در حالی که فهرست عوارض جانبی نگران کننده به نظر می‌رسد، این عوارض برای بیشتر افراد، خفیف خواهند بود. این عوارض جانبی همچنین با عادت کردن بدن شما به دارو، معمولاً طی چند هفته از بین می‌روند.

SSRIها و SNRIها

• احساس آشفتگی، لرزش یا اضطراب اغلب به همین دلیل است که مردم مصرف داروهای ضد افسردگی خود را قطع می‌کنند، به ویژه اگر درباره آن هشداری دریافت نکرده باشند. با این حال، این عارضه جانبی معمولاً چند هفته پس از شروع داروی ضد افسردگی کاهش می یابد.
• احساس تهوع یا داشتن تهوع
• سوء هاضمه یا درد معده
• اسهال یا یبوست
• از دست دادن اشتها
• گیجی
• تاری دید
• خشکی دهان
• عرق کردن
• خوب نخوابیدن (بی‌خوابی) یا احساس خواب آلودگی شدید
• سردرد
• میل جنسی کم
• مشکلات در رسیدن به ارگاسم در حین رابطه جنسی یا خودارضایی
• در مردان، مشکلات ایجاد یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ).

به ندرت افراد ممکن است پس از قطع مصرف SSRI، عوارض جانبی جنسی پایدارتری را تجربه کنند. اصطلاح «اختلال عملکرد جنسی پس از SSRI» یا PSSD توسط برخی افراد برای توصیف این علائم استفاده شده است. برای این افراد، PSSD می‌تواند تأثیر قابل توجه و پریشان‌کننده‌ای روی زندگی آن‌ها داشته باشد.

پژوهش‌های بیشتری برای درک اینکه چرا این اتفاق می‌افتد و چقدر رایج است، مورد نیاز است. مهم است که افرادی که عوارض جانبی جنسی مداوم را تجربه می‌کنند، حمایت مناسب و به موقع دریافت کنند.

NASSAها

عوارض جانبی برای NASSAها بسیار شبیه به SSRIها است. آن‌ها می‌توانند باعث ایجاد احساس خواب آلودگی و افزایش وزن شوند، اما مشکلات جنسی کمتری ایجاد می‌کنند. 

سه حلقه‌ای‌ها (Tricyclics)

این داروها اغلب می‌توانند باعث موارد زیر شوند:

• خشکی دهان
• تاری خفیف دید
• یبوست
• مشکلات دفع ادرار
• خواب آلودگی
• گیجی
• افزایش وزن
• تعریق بیش از حد (به خصوص در شب)
• مشکلات ریتم قلب مانند تپش قلب قابل توجه یا ضربان قلب سریع (تاکی کاردی).

مانند داروهای SSRI/SNRI، این عوارض معمولاً خفیف بوده و طی چند هفته از بین می‌روند.

MAOIها

MAOIها دسته‌ای از داروهای ضد افسردگی هستند که کمتر تجویز می‌شوند. آن‌ها معمولاً فقط توسط متخصص‌ها استفاده می‌شوند. این عمدتا به این دلیل است که افرادی که آن‌ها را مصرف می‌کنند باید از یک رژیم غذایی سخت پیروی کنند که از غذاهای حاوی تیرامین (یک اسید آمینه) پرهیز می‌کند. اگر این رژیم غذایی رعایت نشود، خطر ابتلا به فشار خون خطرناک بالا وجود دارد. به طور کلی، MAOIها به خوبی تحمل می‌شوند. آن‌ها می‌توانند در موقعیت‌های خاصی که سایر داروهای ضد افسردگی موثر نبوده‌اند یا عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد می‌کنند، موثر باشند. 

اگر از هر نوع داروی ضد افسردگی استفاده و عوارض جانبی را تجربه می‌کنید که بیش از چند هفته طول می‌کشند یا غیر قابل تحمل می‌شوند، با پزشک خود صحبت کنید. همچنین ممکن است برای شما مفید باشد که به دوستان یا خانواده خود بگویید که قرار است مصرف داروهای ضد افسردگی را شروع کنید. این می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا در صورت بروز عوارض جانبی، از شما پشتیبانی کنند.

برای اطلاعات کامل در مورد داروهای ضدافسردگی که مصرف می‌کنید از جمله عوارض جانبی، لطفاً به Electronic Medicines Compendium (EMC) مراجعه کنید. نام دارو را در کادر جستجو در بالای صفحه تایپ کنید. همچنین زمانی که دارو به شما داده می‌شود، باید یک نسخه کاغذی از این اطلاعات به شما داده شود. اگر نسخه کاغذی این اطلاعات را دریافت نکردید، از داروساز خود بخواهید که آن را در اختیار شما قرار دهد. 

داروهای ضد افسردگی و افکار خودکشی

افسردگی می‌تواند باعث شود که احساس خودکشی کنید. افکار خودکشی در برخی افراد با شروع مصرف داروهای ضد افسردگی افزایش می‌یابند. خطر این اتفاق ممکن است در کودکان و نوجوانان بیشتر باشد. به همین دلیل اگر برای آن‌ها داروهای ضد افسردگی تجویز می‌شود، باید توسط پزشک تجویز کننده یا یک متخصص مراقبت‌های سلامت دیگر، از نظر افکار خودکشی به دقت پایش شوند.

بسیار مهم است که اگر افکار یا احساسات خودکشی را تجربه می‌کنید، فوراً این موارد را به پزشک خود گزارش دهید. او ممکن است به شما پیشنهاد دهد که مصرف داروهای ضد افسردگی خود را قطع کنید.

اگر احساس می کنید در خطر آسیب رساندن به خود هستید، با 999 تماس بگیرید یا به نزدیکترین A&E خود بروید.

اگر در شرایط اضطراری نیستید اما به کمک نیاز دارید، با NHS 111 تماس بگیرید.

در مورد رانندگی یا کار با ماشین آلات چطور؟

برخی داروهای ضد افسردگی باعث خواب آلودگی می‌شوند و واکنش‌های شما را کند می‌کنند، بنابراین در صورت رانندگی یا کار با ماشین آلات نمی‌توان آن‌ها را مصرف کرد. برای اطمینان باید با پزشک خود مشورت کنید و به بروشور همراه دارو نگاه کنید.

اگر بیماری یا داروی شما بر توانایی شما در رانندگی تأثیر می‌گذارد، باید به آژانس صدور گواهینامه رانندگی و خودرو (DVLA) اطلاع دهید.

قطع مصرف داروهای ضد افسردگی چگونه است؟

قطع مصرف داروهای ضد افسردگی برای برخی افراد می‌تواند دشوار باشد، در حالی که افراد دیگر می‌توانند نسبتاً به راحتی آن را قطع کنند.

داروهای ضد افسردگی هرگز نباید فورا قطع شوند. ما یک منبع اطلاعاتی جداگانه درباره قطع مصرف داروهای ضد افسردگی ایجاد کرده‌ایم که به تفصیل به آن می‌پردازد. این منبع توصیه‌هایی را درباره چگونگی قطع تدریجی ارائه می‌دهد.

علائم ترک معمولاً طی چند روز پس از قطع مصرف داروی ضد افسردگی ظاهر می‌شوند و شامل موارد زیر هستند:

• سردرد
• سبکی سر
• حالت تهوع
• مشکل در خوابیدن
• رویاهای زنده یا ترسناک
• احساسات شبه الکتریسیته (همچنین به عنوان "زاپ‌ها" شناخته می‌شود)
• تغییرات خلقی سریع از جمله اضطراب و تحریک پذیری.

اگر افسردگی پس از هفته‌ها یا ماه‌ها باز گردد، به احتمال زیاد به دلیل بازگشت بیماری اولیه است و نه علائم ترک.

شما می‌توانید در منبع اطلاعاتیقطع داروهای ضد افسردگی (Stopping antidepressants) ما درباره این موضوع اطلاعات بیشتری کسب کنی

آیا داروهای ضد افسردگی اعتیادآورند یا ممکن است به آن‌ها وابسته شوید؟

برخی افراد با قطع مصرف داروهای ضد افسردگی علائم ناخوشایند ترک را تجربه می‌کنند. در بیشتر افراد، این علائم ترک را ‌ توان با کاهش آهسته دوز داروی ضد افسردگی طی چند هفته به حداقل رساند. هر چند که برخی افراد ممکن است نیاز داشته باشند که دوباره مصرف آن دارو را شروع کنند و با سرعت کمتری به سمت قطع دارو پیش روند.

اگر نتوانید در صورت تمایل مصرف آن دارو را قطع کنید، ممکن است احساس کنید که به آن داروی ضد افسردگی معتاد هستید. این کاملاً مشابه «معتاد بودن» نیست.

اعتیاد به طور کلی به این معنی است که شما:

• برای استفاده از یک ماده شیمیایی، میل یا هوس دارید
• در زمینه مصرف این ماده، کنترل خود را از دست می‌دهید
• وقتی از آن استفاده می‌کنید، لذت یا «نشئگی» را تجربه می‌کنید.

اعتیاد می‌تواند با مصرف موادی مانند الکل، نیکوتین و بنزودیازپین‌ها اتفاق بیفتد.

قطع مصرف داروهای ضد افسردگی می‌تواند دشوار باشد، اما این به طور دقیق‌تر با عنوان وابستگی فیزیکی توصیف می‌شود.

اصطلاح «وابستگی فیزیکی» با اعتیاد اشتباه گرفته شده است. وابستگی فیزیکی یعنی بدن شما با حضور یک ماده یا دارو سازگار شده است.

این باعث ایجاد آثار تحمل و ترک می‌شود زیرا وقتی از بین می‌روند، بدن «دلش برای آن آثار، تنگ می‌شود». یک دارو برای ایجاد وابستگی نیازی به تولید «نشئگی» ندارد.

چه نوع داروی ضد افسردگی به من توصیه شده است؟

در اینجا می‌توانید فهرستی از داروهای ضدافسردگی رایج، نام‌های تجاری آن‌ها در بریتانیا و «گروهی» که در آن قرار دارند را بیابید.

*این داروی ضد افسردگی، سروتونین را تنظیم می‌کند اما در مقایسه با داروهای ضد افسردگی کلاسیک، به روشی متفاوت. این دارو همچنین روی ملاتونین که هورمونی است که در خواب نقش دارد، تأثیر می‌گذارد.

این فهرست کاملی از همه داروهای ضد افسردگی نیست. داروهای دیگری نیز هستند که گاه در محیط‌های تخصصی استفاده می‌شوند.

در موقع بارداری و شیر دهی چطور؟

بسیاری از افراد برای مشکلات جسمی یا روانی خود پیش از بارداری، در طول بارداری و پس از آن نیاز به مصرف دارو دارند. برخی داروها سال‌هاست که در بارداری استفاده می‌شوند. برخی دیگر در بارداری خطرناک هستند (مانند سدیم والپروات).

تصمیم گیری درباره ادامه، تغییر یا قطع مصرف داروهای ضد افسردگی در بارداری یا در دوران شیردهی مستقیم یا آسان نیست. عوامل زیادی هستند که باید در نظر گرفته شوند، از جمله:

• دارویی که مصرف می‌کنید
• سابقه بیماری شما
• اثربخشی داروها برای شما
• دیدگاه‌های شما.

هرگونه خطر ناشی از مصرف دارو از جمله مصرف داروهای ضد افسردگی در بارداری باید با خطر ناخوشی بدون درمان متعادل شود. شما باید با پزشک عمومی یا روان‌پزشک خود گفتگوی دقیقی داشته باشید. 

مطالعات پژوهشی، هزاران زن که در دوران بارداری داروهای ضد افسردگی مصرف کرده‌اند را مورد بررسی قرار داده‌اند. تفسیر این مطالعات همواره آسان نیست، زیرا عوامل بسیاری بر نتایج نوزادان تأثیر می‌گذارند.. پزشک عمومی یا روان‌پزشک شما می‌تواند به شما کمک کند تا دریابید که پژوهش‌های کنونی درباره داروهای مختلف در وضعیت فردی شما چه می‌گویند.

بسیاری از زنان در بارداری از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند. اطلاعات بیشتری درباره داروهای ضد افسردگی که بیشتر استفاده می‌شوند، مانند SSRIها و مصرف آن‌ها در بارداری موجود است. درباره داروهای ضد افسردگی جدیدتر مانند ورتیوکستین (Vortioxetine) اطلاعات بسیار کمتری هست. شما می‌توانید اطلاعاتی درباره هر یک از داروهای ضد افسردگی در وب‌سایت بهترین استفاده از داروها در بارداری (Best Use of Medications in Pregnancy) پیدا کنید.

اگر هنوز باردار نیستید

در صورت امکان، قبل از بارداری باید با پزشک خود صحبت کنید. با این حال، بسیاری از بارداری‌ها برنامه‌ریزی نشده‌اند و ممکن است زمانی که باردار هستید مجبور شوید در مورد دارو تصمیم بگیرید.

اگر هم اکنون باردار هستید

اگر هم اکنون باردار هستید، باید در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنید. بسیار مهم است که داروی خود را به طور ناگهانی قطع نکنید، مگر اینکه پزشکتان به شما بگوید. قطع ناگهانی داروهای ضد افسردگی می تواند منجر به عود مشکلات سلامت روان شما شود. همچنین می‌تواند عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد کند. پیش از تصمیم گیری درباره بی‌خطر بودن قطع دارو، باید درباره شدت بیماری قبلی خود فکر کنید. مشکلات سلامت روان در بسیاری از بانوان پس از قطع دارو در بارداری عود می‌کنند.

برای اطلاعات بیشتر، به بروشور ما درباره سلامت روان در بارداری (Mental health in pregnancy) مراجعه کنید.

داروهای ضد افسردگی را چه مدت باید مصرف کنم؟

مدت زمان مصرف داروی ضد افسردگی بستگی به این دارد که چرا آن را برای شما تجویز کرده‌اند و اینکه آیا قبلاً مجبور به مصرف آن بوده‌اید یا خیر.

اگر این نخستین یا دومین باری است که داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کنید، بهتر است حداقل تا شش ماه پس ازآن که حالتان بهتر شد به مصرف دارو ادامه دهید. اگر پیش از آن دارو را قطع کنید، احتمال بازگشت علائم افسردگی بیشتر است. اگر قبلاً چندین دوره افسردگی داشته‌اید، ممکن است لازم باشد آن‌ها را برای مدت طولانی‌تری مصرف کنید. با این حال درباره زمان و چگونگی قطع آن‌ها باید با پزشکتان گفتگوی مداوم داشته باشید.

فکر کردن به اینکه چه چیزی ممکن است باعث ناخوشی شما شده باشد، ارزشمند است. گاه مشکلات سلامت روان مانند افسردگی بدون هیچ دلیل واضحی رخ می‌دهند. با این حال، ممکن است چیزهای سختی در زندگی شما باشد که باعث ناخوشی شما شود. مانند استرس مالی، تنهایی یا از دست دادن شغل. گاه استرس کاملاً اجتناب ناپذیر است. با این حال، ممکن است کارهایی وجود داشته باشند که می‌توانید انجام دهید تا احتمال ناخوشی دوباره شما در آینده کاهش یابد.

اگر افسردگی دوباره برگردد چه می‌شود؟

گاه افسردگی برمی‌گردد، ححتی اگر همه تلاش خود را برای خوب ماندن انجام داده باشید. اگر این اتفاق بیفتد، شما ممکن است نیاز داشته باشید که:

• پس از مشورت با پزشک خود، مصرف داروهای ضد افسردگی را دوباره آغاز کنید.
• داروی ضد افسردگی خود را عوض کنید
• یا شکل دیگری از درمان مانند درمان‌های کلامی (Talking therapies) را امتحان کنید.

برخی افراد برای حفظ سلامت خود نیاز به مصرف طولانی مدت داروهای ضد افسردگی دارند. اگر امیدوار بودید که بتوانید مصرف داروی ضد افسردگی خود را قطع کنید، این موضوع می‌تواند ناامید کننده باشد. مهم است به خاطر داشته باشید که ممکن است در آینده بتوانید دوباره مصرف داروهای ضد افسردگی را قطع کنید. این بدان معنا نیست که شما «شکست خورده‌اید».

اگر داروهای ضد افسردگی را مصرف نکنم چه رخ می‌دهد؟

گفتنش سخت است. بستگی به این دارد که چرا آن داروهای ضد افسردگی را تجویز کرده‌اند، افسردگی شما چقدر بد است و چه مدت آن را داشته‌اید. گاه افسردگی بدون هیچ درمانی یا از طریق درمان‌های دیگر، مانند درمان‌های کلامی (Talking therapies)، بهتر می‌شود.

داروهای ضد افسردگی می‌توانند انجام درمان‌های دیگر مانند درمان‌ کلامی  (Talking therapy) را برای شما آسان‌تر کنند. این داروها همچنین می‌توانند درمان‌ کلامی را موثرتر کنند.

پزشک شما پیش از آن که برای شما داروهای ضد افسردگی تجویز کند، باید این موضوع را با شما در میان بگذارد. او باید مطمئن شود که شما مزایا و خطرهای مصرف و عدم مصرف داروهای ضد افسردگی را به طور کامل دریافته‌اید.

چه چیز دیگری باید درباره داروهای ضد افسردگی بدانم؟

اگر شما از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنید، در اینجا چند نکته مفید برای شما آورده شده است:

• اگر با داروی ضد افسردگی که مصرف می‌کنید در کشمکش هستید، با پزشک خود گفتگو کنید. او باید به شما کمک کند تا نوعی از دارو یا دوزی از آن را بیابید که بدون ایجاد عوارض جانبی غیرقابل کنترل برای شما موثر باشد. اگر چندین داروی ضدافسردگی را امتحان کرده‌اید، پزشک شما ممکن است بخواهد داروهای جایگزین را بررسی کند.
• سعی کنید در صورت بروز عوارض جانبی، آن را کنار نگذارید. این عوارض جانبی می توانند ناخوشایند باشند و قابل درک است که در نتیجه، گاه افراد مصرف داروهای ضد افسردگی خود را قطع می‌کنند. اما بیشتر عوارض جانبی در عرض چند هفته از بین می‌روند. اگر می‌توانید، سعی کنید پیش از قطع دارو این مدت زمان را منتظر بمانید. با این حال، اگر عوارض جانبی غیرقابل تحمل است یا احساس خودکشی دارید، فوراً با پزشک خود گفتگو کنید.
• سعی کنید داروهای خود را به موقع مصرف کنید و هیچ دوزی را فراموش نکنید زیرا ممکن است باعث بروز علائم ترک شود. اگر یک دوز را فراموش کردید، دوز بعدی خود را طبق معمول مصرف کنید. دوز فراموش شده دارو را با مصرف بیش از حد معمول دارو جبران نکنید.
• بیشتر مردم متوجه می‌شوند که داروهای ضد افسردگی یک تا دو هفته طول می‌کشد تا اثر کنند. برای برخی افراد تا شش هفته طول می‌کشد تا آن‌ها احساس کنند که دارو به طور کامل اثر کرده است. حتی اگر هنوز فواید ضد افسردگی خود را احساس نکرده‌اید، سعی کنید مصرف دارو  را پیش از قطع کردن، برای چند هفته ادامه دهید. ممکن است متوجه شوید که حالتان بهتر می‌شود.
• در مورد نوشیدن الکل با پزشک خود صحبت کنید. بیشتر داروهای ضد افسردگی با الکل واکنش نشان نمی‌دهند. با این حال، اگر برخی داروهای ضد افسردگی را با الکل مصرف کنید، می‌توانند شما را بیمار یا خواب آلود کنند یا اثرات الکل را افزایش دهند.
• اگر فکر می‌کنید که داروهای ضد افسردگی بر سلامت جسمی یا روانی شما تأثیر منفی می‌گذارند، با پزشک خود گفتگو کنید.
• داروهای ضد افسردگی می‌توانند با برخی غذاها و داروها تداخل داشته باشند. به عنوان مثال، گریپ فروت می‌تواند با سرترالین ضد افسردگی تداخل داشته باشد. شما باید از پزشک یا داروساز خود بپرسید که آیا داروی ضد افسردگی شما با هر غذا یا دارویی تداخل دارد یا خیر و اطلاعاتی که همراه نسخه شما ارائه می‌شود را به دقت مطالعه کنید. اگر یک داروی جدید را شروع می‌کنید، اطلاعات همراه آن را بررسی کنید تا مطمئن شوید که با داروی ضد افسردگی شما تداخل ندارد.

چه درمان‌های دیگری برای افسردگی موجود هستند؟

درمان‌های کلامی (درمان‌های روان‌شناختی)

چندین درمان گفتاری مفید برای افسردگی وجود دارد. این‌ها اغلب به عنوان اولین گزینه توصیه یا در ترکیب با داروهای ضد افسردگی استفاده می‌شوند.

• مشاوره – مشاوره می‌تواند در افسردگی خفیف مفید باشد و به شما در توسعه تکنیک‌های حل مشکل کمک کند. اگر افسردگی ناشی از مشکلات زندگی شما باشد، مشاوره می‌تواند کمک کند.
• درمان شناختی- رفتاری (CBT) – درمان شناختی- رفتاری می‌تواند با آموزش تشخیص پیوند بین افکار، اعمال و احساسات شما به بهبود وضعیت ذهنی شما کمک کند. بر خلاف سایر درمان‌های روان‌شناختی، این درمان کمتر بر گذشته شما تمرکز دارد و بیشتر بر آنچه در حال اتفاق می‌افتد تمرکز می‌کند.

  برای کسب اطلاعات در مورد این درمان‌ و سایر اشکال روان درمانی، به اطلاعات ما در اینجا مراجعه کنید:

• درمان‌های روان‌شناختی
• و درمان شناختی رفتاری (CBT)

داروهای گیاهی

داروهای گیاهی از گیاهان می‌آیند و در NHS در بریتانیا تجویز نمی‌شوند.

نشان داده شده است که برخی داروهای گیاهی اثرات مثبتی بر افراد مبتلا به افسردگی دارند. یکی از این داروها Hypericum نام دارد و از گیاهی به نام St John’s Wort ساخته شده است. از آنجایی که این یک درمان گیاهی است، کمتر مورد پژوهش قرار گرفته است و قوانین کمتری درباره چگونگی فروش آن وجود دارد. مبلغ آن بسته به محل خرید آن می‌تواند متفاوت باشد.

St John’s Wort اگر با داروهای ضد افسردگی SSRI و سایر داروها مصرف شود، می‌تواند خطرناک باشد. همچنین می‌تواند با داروهای دیگر مانند قرص‌های ضد بارداری تداخل داشته باشد. اگر به مصرف هر گونه داروی گیاهی فکر می‌کنید، ابتدا با پزشک خود گفتگو کنید.

نیک‌بودی و به‌روزی عمومی

مهم است که به نیک‌بودی و به‌روزی عمومی خود فکر کنید. کارهای زیادی هستند که می توانید انجام دهید تا حال خود را بهتر کنید و احتمال اینکه دوباره افسرده شوید کمترشود. این کارها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• یافتن کسی که بتوانید با او گفتگو کنید
• فعال ماندن از نظر بدنی
• مصرف کمتر الکل و عدم مصرف مواد مخدر تفریحی
• خوب غذا خوردن، مانند خوردن ماهی، میوه و سبزیجات بیشتر
• استفاده از روش‌های خودیاری برای کمک به آرامش شما
• یافتن راه‌هایی برای حل مشکلات عملی که باعث افسردگی شده است
• پشتیبانی همتایان - ممکن است ملاقات با افرادی که مشکلاتی مشابه با مشکلات شما را تجربه می کنند، مفید باشد. با پزشک عمومی خود درباره گروه‌های پشتیبانی همتایان که ممکن است برای شما مناسب باشند، گفتگو کنید.

برای برخی نکات درباره خودیاری، به بروشور ما در مورد افسردگی مراجعه کنید.

تجویز اجتماعی (Social prescribing)

تجویز اجتماعی به ارتباط افراد با خدمات جامعه و گروه‌هایی که برای آن‌ها محلی هستند، کمک می‌کند. این می‌تواند به حمایت از سلامت روانی و جسمی آن‌ها کمک کند.

به عنوان مثال اگر از باغبانی لذت می برید، تجویز اجتماعی ممکن است شامل پیوستن شما به یک گروه باغبانی هفتگی در نزدیکی شما باشد. شما خواهید توانست که با دیگران ملاقات کنید و زمانی را با هم برای انجام کاری که از آن لذت می‌برید صرف کنید.

شما می توانید در منبع تجویز اجتماعی ما (our social prescribing resource) اطلاعات بیشتری در مورد این موضوع پیدا کنید.

نور

برخی افراد احساس می‌کنند که خلق و خوی آن‌ها تحت تأثیر فصل‌ها قرار می‌گیرد. این اختلال عاطفی فصلی (SAD) نامیده می‌شود. اگر هر زمستان افسرده می‌شوید اما با طولانی‌تر شدن روزها بهتر می‌شوید، ممکن است یک جعبه نور (light box) برایتان مفید باشد. این یک منبع نور درخشان است که هر روز برای مدت معینی روشن می‌کنید و ممکن است به جبران کمبود نور در زمستان کمک کند. اگر فکر می‌کنید ممکن است دچار SAD شده باشید، با پزشک خود صحبت کنید.

از کجا می‌توانم اطلاعات بیشتر دریافت کنم؟

اگر درباره داروهای ضد افسردگی پرسشی دارید، به منابع اطلاعاتی دیگر در اینجا نگاهی بیندازید یا با پزشک خود گفتگو کنید.

• خلاصه داروهای الکترونیکی (Electronic Medicines Compendium)  – خلاصه بروشورهای داروها و اطلاعات برای بیمار (PIL). اطلاعات در مورد هزاران داروی دارای مجوز موجود در بریتانیا.
• توصیه NHS در مورد داروهای ضد افسردگی  – اطلاعات NHS در مورد استفاده از داروهای ضد افسردگی. این منبع احتیاط‌ها، دوز، عوارض جانبی و جایگزین‌ها را پوشش می‌دهد.
• Mind– داروهای ضد افسردگی  – اطلاعاتی درباره داروهای ضد افسردگی از موسسه خیریه سلامت روان، Mind.
• درباره بیماری روانی دوباره فکر کنید – داروهای ضد افسردگی  – اطلاعاتی درباره داروهای ضد افسردگی از موسسه خیریه سلامت روان، Rethink Mental Illness.

تشکر و قدردانی

این اطلاعات توسط هیئت تحریریه مشارکت عمومی کالج سلطنتی روان‌پزشکان (PEEB) تهیه شده است. این اطلاعات، بهترین شواهد و مستندات موجود در زمان نگارش را منعکس می‌کند.

نویسنده اصلی: پروفسور وندی برن (Wendy Burn)

بازنگری تخصصی: کمیته سایکوفارماکولوژی کالج سلطنتی روانداروشناسی روان‌پزشکان

اسم کارشناسان بر اساس تجربه: فیونا راجه (Fiona Rajé) و ویکتوریا بریگلند (Victoria Bridgland)

منابع کامل در صورت درخواست، موجودند.

© کالج سلطنتی روان‌پزشکان (©Royal College of Psychiatrists)