Διαταραχή μετατραυματικού στρες (ΔΜΤΣ)

Οι εν λόγω πληροφορίες απευθύνονται σε όσους πάσχουν από διαταραχή μετατραυματικού στρες (ΔΜΤΣ) ή γνωρίζουν κάποιον που πάσχει από αυτή.

Τι είναι η ΔΜΤΣ;

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες (ΔΜΤΣ) είναι μια ψυχική πάθηση που μπορεί να προκληθεί όταν κάποιος εκτεθεί σε ένα τραυματικό γεγονός.

Πολλοί άνθρωποι που βιώνουν ένα τραυματικό γεγονός αποκτούν αρνητικά συναισθήματα, σκέψεις και αναμνήσεις. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται καλύτερα με την πάροδο του χρόνου. Όταν οι παραπάνω αρνητικές αντιδράσεις δεν υποχωρούν και παρεμβαίνουν στην καθημερινή ζωή κάποιου, τότε ίσως πάσχει από ΔΜΤΣ.

Από τι προκαλείται η ΔΜΤΣ;

Η ΔΜΤΣ μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε και προκαλείται όταν το άτομο εκτίθεται σε ή απειλείται με:

• θάνατο
• σοβαρό τραυματισμό
• σεξουαλική βία

Τα άτομα ενδέχεται να εκτεθούν με έναν από τους ακόλουθους τρόπους:

• Απευθείας – κάτι που συνέβη σε αυτούς
• Ως αυτόπτες μάρτυρες – το είδαν να συμβαίνει σε κάποιον άλλον
• Μαθαίνοντας γι`αυτό – ανακάλυψαν ότι αυτό συνέβη σε κάποιο πολύ κοντινό τους πρόσωπο
• Λόγω επαναλαμβανόμενης έκθεσης – έχουν εκτεθεί οι ίδιοι επανειλημμένως σε τραυματικά γεγονότα ή έχουν εκτεθεί σε επαναλαμβανόμενα τραυματικά γεγονότα που επηρεάζουν άλλους ανθρώπους. Επίσης, ξέρουμε ότι κάποιοι άνθρωποι που εκτίθενται σε τραυματικά γεγονότα μέσω ηλεκτρονικών μέσων, τηλεόρασης, ταινιών ή εικόνων στη δουλειά μπορούν να βιώσουν προβλήματα ψυχικής υγείας.

Παραδείγματα τραυματικών γεγονότων περιλαμβάνουν:

• το να είμαστε μάρτυρες ενός βίαιου θανάτου
• σοβαρά ατυχήματα, όπως ένα τροχαίο
• σωματική ή σεξουαλική επίθεση
• σοβαρά προβλήματα υγείας ή η νοσηλεία στην εντατική
• γέννα με επιπλοκές
• διάγνωση μιας ασθένειας απειλητικής για τη ζωή μας
• πολέμους και συρράξεις
• τρομοκρατικές επιθέσεις
• φυσικές καταστροφές ή οι καταστροφές από ανθρώπινο χέρι, όπως τσουνάμι ή πυρκαγιές

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ένας τεράστιος αριθμός γεγονότων που δεν αναφέρονται εδώ μπορεί να προκαλέσουν ΔΜΤΣ. Αν η τραυματική σας εμπειρία δεν αναφέρεται εδώ, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να αναζητήσετε βοήθεια και υποστήριξη.

Γιατί τα τραυματικά γεγονότα προκαλούν τόσο μεγάλο σοκ;

Τα τραυματικά γεγονότα είναι σοκαριστικά επειδή δεν μπορούμε να τα κατανοήσουμε. Δεν συνάδουν με την αντίληψή μας για το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος.

Τα τραυματικά γεγονότα συχνά μοιάζουν να είναι «τυχαία» ή δεν έχουν σαφή αιτία. Δεν συνάδουν με τις απόψεις μας για το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος, γεγονός που μπορεί να μας δυσκολεύει να αντιληφθούμε το νόημα που κρύβεται πίσω από αυτά.

Επίσης, οι τραυματικές εμπειρίες μάς αποδεικνύουν ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβούν άσχημα πράγματα σε εμάς και στους ανθρώπους που μας ενδιαφέρουν. Έτσι μπορεί να νιώθουμε ανασφαλείς και απειλούμενοι, πράγμα που είναι λογικό να μας τρομάζει. Μερικές φορές τα τραυματικά γεγονότα μπορεί να μας κάνουν να αμφισβητήσουμε ποιοι είμαστε, πράγμα που μπορεί επίσης να είναι ανησυχητικό.

Τι συμβαίνει όταν κάποιος πάσχει από ΔΜΤΣ;

Πολλοί άνθρωποι θα βιώσουν τραυματικά γεγονότα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Περίπου το ένα τρίτο των ενηλίκων στην Αγγλία αναφέρει ότι έχει βιώσει τουλάχιστον ένα τραυματικό γεγονός κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ωστόσο, δεν θα εμφανίσουν ΔΜΤΣ όλοι όσοι έχουν βιώσει ένα τραυματικό γεγονός.

Πολλοί άνθρωποι μπορεί να βιώσουν θλίψη, στεναχώρια, άγχος, ενοχή και θυμό μετά από κάποια τραυματική εμπειρία. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάποιος πάσχει από ΔΜΤΣ. Οι άνθρωποι που πάσχουν από ΔΜΤΣ συχνά εμφανίζουν πολλά από τα ακόλουθα συμπτώματα. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να εκδηλωθούν αμέσως ή μπορεί να χρειαστούν μερικές εβδομάδες ή και μήνες για να εμφανιστούν.

Στην περίπτωση της ΔΜΤΣ, τα συμπτώματα αυτά παρεμβαίνουν στις καθημερινές σας δραστηριότητες ή/και σας κάνουν να αισθάνεστε υπερβολικά στεναχωρημένοι. Εάν έχετε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα αμέσως μετά από ένα τραυματικό γεγονός, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα εκδηλώσετε ΔΜΤΣ.

Επανεκδήλωση συμπτωμάτων

• Αναμνήσεις - Εμφανίζονται ανεπιθύμητες αναμνήσεις του συμβάντος, γνωστές ως παρεμβατικές σκέψεις, οι οποίες είναι πολύ έντονες και ενοχλητικές.
• Όνειρα - Βλέπετε δυσάρεστα όνειρα ή εφιάλτες σχετικά με το συμβάν.
• Αποστασιοποιητικές αντιδράσεις - Αισθάνεστε ή ενεργείτε σαν να συμβαίνει ξανά το τραυματικό γεγονός (γνωστές ως αναδρομές). Σε ακραίες καταστάσεις, ενδέχεται να πάψετε να αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει γύρω σας.
• Σωματική και ψυχολογική καταπόνηση - Αισθάνεστε μεγάλη ανησυχία και σωματική αναταραχή (π.χ. γρήγορη αναπνοή, γρήγορος σφυγμός) όταν εκτίθεστε σε πράγματα που σας θυμίζουν με κάποιο τρόπο το γεγονός.

Συμπτώματα αποφυγής

• Διασχιστική αμνησία - Αδυναμία να θυμηθείτε τμήματα του τραυματικού γεγονότος.
• Αποστασιοποίηση - Νιώθετε αποστασιοποιημένοι ή δεν είστε πλέον κοντά σε ανθρώπους τους οποίους προηγουμένως νιώθατε κοντά σας.
• Αποφεύγετε να μιλάτε και να σκέφτεστε - Δεν θέλετε να μιλάτε ή να σκέφτεστε για το(α) τραυματικό(α) γεγονός(τα).
• Αποφεύγετε τους συνειρμούς - Αποφεύγετε τις αναμνήσεις, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τα πράγματα, τους ανθρώπους και τα μέρη που σχετίζονται με το τραυματικό γεγονός. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την αποφυγή της τηλεόρασης ή άλλων μέσων ενημέρωσης σχετικά με το γεγονός, ειδικά αν αυτό σας προκαλεί στεναχώρια.

Συμπτώματα που σχετίζονται με τη διάθεση

• Αρνητικές πεποιθήσεις και προσδοκίες - Σκέφτεστε αρνητικά για τον εαυτό σας, τους άλλους ή γενικά για τον κόσμο.
• Κατηγορίες - Κατηγορείτε τον εαυτό σας ή άλλους ανθρώπους για το τραυματικό γεγονός που συνέβη ή για τις συνέπειές του.
• Αρνητικά συναισθήματα - Βιώνετε διαρκώς φόβο, τρόμο, θυμό, ενοχή ή ντροπή.
• Απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες - Δεν συμμετέχετε ή δεν ενδιαφέρεστε για δραστηριότητες που σας άρεσαν ή που μπορούσατε να κάνετε τακτικά.
• Αδυναμία να νιώσετε θετικά συναισθήματα - Δεν είστε σε θέση να βιώσετε ευτυχία, ικανοποίηση ή συναισθήματα αγάπης.

Συμπτώματα εγρήγορσης και αντιδραστικότητας

• Υπέρμετρη επαγρύπνηση - Έχετε υπερβολική επίγνωση του τι συμβαίνει γύρω σας και δεν μπορείτε να χαλαρώσετε.
• Τρομάζετε εύκολα - Αντιδράτε υπερβολικά σε θορύβους ή κινήσεις που σας θυμίζουν το τραυματικό γεγονός.
• Δυσκολία συγκέντρωσης - Δυσκολεύεστε να συγκεντρωθείτε σε εργασίες στις οποίες μπορούσατε να συγκεντρωθείτε πριν.
• Δυσκολία στον ύπνο - Δυσκολεύεστε να κοιμηθείτε και να συνεχίσετε να κοιμάστε. Όταν αποκοιμηθείτε, ο ύπνος σας μπορεί να είναι κακός και μπορεί να έχετε εφιάλτες.
• Ευερεθιστότητα - Έχετε ξεσπάσματα όπου είστε λεκτικά ή σωματικά επιθετικοί απέναντι σε ανθρώπους ή πράγματα. Αυτά τα ξεσπάσματα μπορεί να προκληθούν επειδή βιώνετε κάτι που σας θυμίζει το τραυματικό γεγονός.
• Απερισκεψία - Κάνετε επικίνδυνα ή αυτοκαταστροφικά πράγματα.

Γιατί συμβαίνει η ΔΜΤΣ;

Υπάρχουν διάφορες πιθανές εξηγήσεις για τα αίτια της ΔΜΤΣ.

Ψυχολογικά αίτια

Τα ψυχολογικά συμπτώματα της ΔΜΤΣ είναι άκρως δυσάρεστα και οδυνηρά. Ωστόσο, αυτά τα συμπτώματα αποκτούν νόημα όταν σκεφτούμε πώς λειτουργεί το μυαλό μας για να μας προστατεύσει μετά από ένα τραυματικό γεγονός.

• Μνήμη - Αφού βιώσουμε ένα τραυματικό γεγονός ενδέχεται να μην μπορούμε ή να μην θέλουμε να το θυμόμαστε. Παρόλο που μπορεί να είναι οδυνηρό να θυμόμαστε τι έχει συμβεί, το να το θυμόμαστε, μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το ίδιο το γεγονός. Μάλιστα, αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο για την ψυχική μας υγεία.
• Παρεμβατικές σκέψεις ή αναδρομές - Μπορούν να θεωρηθούν ως επαναλήψεις των όσων συνέβησαν. Μπορεί να μας αναγκάσουν να σκεφτούμε τι έχει συμβεί, ώστε να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι σε περίπτωση που συμβεί ξανά. Ωστόσο, όσον αφορά τη ΔΜΤΣ αυτές οι σκέψεις απλώς μας κάνουν να νιώθουμε αγχωμένοι.
• Αποφυγή και μούδιασμα - Είναι κουραστικό και οδυνηρό να θυμάστε ένα τραύμα. Η αποφυγή και το μούδιασμα μπορούν να μας βοηθήσουν να σταματήσετε να σκέφτεστε αυτό που συνέβη. Ωστόσο, σας εμποδίζουν επίσης να δώσετε νόημα στις εμπειρίες σας.
• Υπερβολική επαγρύπνηση - Αν είμαστε «σε επιφυλακή», μπορεί να νιώθουμε προετοιμασμένοι να αντιδράσουμε γρήγορα σε περίπτωση που συμβεί κάποια άλλη κρίση. Μπορεί επίσης να μας δώσει την ενέργεια για το έργο που απαιτείται μετά από ένα ατύχημα ή μια κρίση. Ωστόσο, μπορεί επίσης να είναι εξαντλητική και να μας εμποδίζει να κάνουμε πράγματα που συνηθίζαμε να απολαμβάνουμε.

Σωματικά αίτια

Ορισμένα από τα σωματικά συμπτώματα που εμφανίζονται με τη ΔΜΤΣ συμβαίνουν επειδή το σώμα μας προσπαθεί να επεξεργαστεί λανθασμένα το τραύμα.

• Αδρεναλίνη - Πρόκειται για μια ορμόνη που παράγει το σώμα μας όταν βρισκόμαστε υπό πίεση. Βοηθά στην προετοιμασία του σώματός μας για δραστηριότητες που χρειάζονται πολλή ενέργεια, όπως για παράδειγμα το τρέξιμο ή η απόκρουση κάποιου. Όταν το άγχος εξαφανιστεί, το επίπεδο της αδρεναλίνης θα πρέπει να επανέλθει στο φυσιολογικό. Στη ΔΜΤΣ, οι ζωντανές αναμνήσεις του στρεσογόνου γεγονότος μπορούν να διατηρήσουν τα επίπεδα της αδρεναλίνης υψηλά. Τα υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης μπορεί να σας κάνουν νευρικούς, ευερέθιστους και ανίκανους να χαλαρώσετε ή να κοιμηθείτε καλά.
• Ο ιππόκαμπος - Αυτό είναι ένα τμήμα του εγκεφάλου που επεξεργάζεται τις αναμνήσεις. Τα υψηλά επίπεδα ορμονών του στρες, όπως η αδρεναλίνη, μπορούν να τον εμποδίσουν να λειτουργήσει σωστά. Αυτό σημαίνει ότι οι αναμνήσεις του τραυματικού γεγονότος δεν επεξεργάζονται. Αυτό μπορεί να σας κάνει να θυμάστε το συμβάν σαν να είναι ακόμη παρών ο κίνδυνος, αντί να το βλέπετε ως κάτι που συνέβη στο παρελθόν. 

Υπάρχουν επαγγέλματα στα οποία κάποιος είναι πιο πιθανό να πάθει ΔΜΤΣ;

Οποιοσδήποτε μπορεί να εκδηλώσει ΔΜΤΣ αν έχει βιώσει ένα τραυματικό γεγονός. Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι κάνουν επαγγέλματα στα οποία είναι πιο πιθανό να βιώσουν τραυματικά γεγονότα. Αυτό σημαίνει ότι ο κίνδυνος να εμφανίσουν ΔΜΤΣ είναι υψηλότερος από ό,τι σε άλλα επαγγέλματα. Σε αυτά τα επαγγέλματα περιλαμβάνονται:

• Εργαζόμενοι σε υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης (π.χ. προσωπικό της αστυνομίας, της πυροσβεστικής ή των ασθενοφόρων/ΕΚΑΒ)
• Οι κοινωνικοί λειτουργοί
• Το ιατρικό προσωπικό στη ΜΕΘ
• Οι στρατιωτικοί και άλλοι άνθρωποι που δουλεύουν σε εμπόλεμες ζώνες

Πότε εκδηλώνεται η ΔΜΤΣ;

Τα συμπτώματα της ΔΜΤΣ ενδέχεται να εκδηλωθούν αμέσως μετά από ένα τραυματικό γεγονός ή ακόμη και εβδομάδες ή μήνες αργότερα. Συνήθως, τα συμπτώματα εμφανίζονται εντός 6 μηνών από το γεγονός. Μερικές φορές τα συμπτώματα εκδηλώνονται μετά τους 6 μήνες, αν και αυτό είναι λιγότερο συνηθισμένο. Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι δεν θα ζητήσουν βοήθεια όταν τα συμπτώματά τους εμφανιστούν για πρώτη φορά.

Η ΔΜΤΣ δεν μπορεί να διαγνωστεί τον πρώτο μήνα έπειτα από ένα τραυματικό γεγονός. Εάν παρουσιάζετε αμέσως συμπτώματα τραύματος, τα οποία είναι σοβαρά και σας εμποδίζουν να λειτουργήσετε, ενδέχεται να βιώνετε «οξεία διαταραχή στρες».

Γιατί δεν εκδηλώνουν όλοι ΔΜΤΣ μετά από μια τραυματική εμπειρία;

Μετά από μια τραυματική εμπειρία, πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν κάποια συμπτώματα τραύματος περίπου κατά τον πρώτο μήνα. Πολλά από αυτά τα συμπτώματα είναι φυσιολογικές αντιδράσεις στην εμπειρία πραγματικού ή αντιληπτού κινδύνου. Μπορείτε να τα θεωρήσετε ως τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός σας σάς προστατεύει από τον κίνδυνο.

Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι θα επεξεργαστούν αυτό που συνέβη μετά από μερικές εβδομάδες, ή μερικές φορές μετά από ακόμα περισσότερο χρόνο, και τα συμπτώματα του άγχους θα αρχίσουν να εξαφανίζονται.

Οι έρευνες δείχνουν ότι ορισμένες ομάδες ατόμων διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν ΔΜΤΣ. Ο κίνδυνος ανάπτυξης ΔΜΤΣ μειώνεται αν κάποιος μπορεί:

• να έχει πρόσβαση σε κοινωνική υποστήριξη και
• να ανακάμψει από το τραυματικό γεγονός σε ένα «περιβάλλον χαμηλού άγχους».

Ποια γεγονότα είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν ΔΜΤΣ;

Οποιοδήποτε τραυματικό γεγονός μπορεί να προκαλέσει ΔΜΤΣ, αν και όσο πιο δυσάρεστη είναι η εμπειρία, τόσο πιο πιθανό είναι να αναπτύξετε ΔΜΤΣ. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι πιο πιθανόν να αναπτύξετε ΔΜΤΣ αν το γεγονός:

• είναι ξαφνικό και μη αναμενόμενο
• έχει μακρά διάρκεια
• συμβαίνει όταν είσαι παγιδευμένος και δεν μπορείς να ξεφύγεις
• είναι ανθρωπογενές
• προκαλεί πολλούς θανάτους
• προκαλεί ακρωτηριασμό
• περιλαμβάνει παιδιά.

Αν συνεχίσετε να εκτίθεστε σε άγχος και αβεβαιότητα, αυτό θα δυσχεράνει τη βελτίωση των συμπτωμάτων της ΔΜΤΣ.

Πώς ξέρω ότι έχω ξεπεράσει μια τραυματική εμπειρία;

Μπορεί να έχετε ξεπεράσει ένα τραυματικό γεγονός, αν μπορείτε να:

• το σκέφτεστε χωρίς να στεναχωριέστε υπερβολικά
• μην αισθάνεστε διαρκώς υπό απειλή
• μην το σκέφτεστε σε ακατάλληλες στιγμές.

Γιατί η ΔΜΤΣ δεν διαγιγνώσκεται πάντα;

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους κάποιος με ΔΜΤΣ μπορεί να μην διαγνωστεί.

Στίγμα και παρανόηση

Τα άτομα με ΔΜΤΣ συχνά αποφεύγουν να μιλούν για το πώς αισθάνονται, ώστε να μη χρειάζεται να σκέφτονται το τραυματικό γεγονός.

Ορισμένοι άνθρωποι αισθάνονται ότι τα συμπτώματα που βιώνουν (για παράδειγμα, η αποφυγή και το μούδιασμα) τους βοηθούν να ανταπεξέλθουν και δεν συνειδητοποιούν ότι προκαλούνται από τη ΔΜΤΣ.

Όταν κάποιος είναι πολύ άρρωστος, μπορεί να δυσκολεύεται να πιστέψει ότι θα επανέλθει στο πώς αισθανόταν πριν από το τραυματικό γεγονός. Αυτό μπορεί να τους αποτρέψει από το να ζητήσουν βοήθεια.

Υπάρχει επίσης μια συνήθης παρανόηση ότι μόνο τα άτομα των ενόπλων δυνάμεων πάσχουν από ΔΜΤΣ. Στην πραγματικότητα, η ΔΜΤΣ μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε και κάθε εμπειρία ΔΜΤΣ ισχύει.

Λανθασμένη διάγνωση

Μερικοί άνθρωποι που πάσχουν από ΔΜΤΣ μπορεί να διαγνωστούν λανθασμένα με παθήσεις όπως το άγχος ή η κατάθλιψη. Ορισμένοι άνθρωποι θα έχουν και άλλα ψυχολογικά ή σωματικά προβλήματα υγείας που σημαίνει ότι η ΔΜΤΣ τους περνά απαρατήρητη.

Μπορεί επίσης να έχουν «ιατρικά ανεξήγητα σωματικά συμπτώματα» όπως:

• γαστρεντερικές δυσκολίες
• σύνδρομα πόνου
• πονοκεφάλους

Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να σημαίνει ότι η ΔΜΤΣ τους αναγνωρίζεται ως κάτι άλλο.

Άλλες προκλήσεις

Ορισμένα άτομα με ΔΜΤΣ μπορεί να έχουν και άλλες προκλήσεις, όπως δυσκολίες στις σχέσεις τους ή εξάρτηση από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά. Αυτές μπορεί να προκαλούνται από τη ΔΜΤΣ που έχουν, αλλά μπορεί να είναι πιο εμφανείς από την ίδια τη ΔΜΤΣ.

Μπορούν τα παιδιά να εκδηλώσουν ΔΜΤΣ;

Η ΔΜΤΣ μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Εκτός από τα συμπτώματα της ΔΜΤΣ που βιώνουν οι ενήλικες, τα παιδιά μπορεί επίσης να βιώνουν:

• Τρομακτικά όνειρα - στα παιδιά, αυτά τα όνειρα μπορεί να αντανακλούν ή να μην αντανακλούν το πραγματικό τραυματικό γεγονός.
• Επαναληπτικό παιχνίδι - ορισμένα παιδιά θα αναπαραστήσουν το τραυματικό γεγονός όταν παίζουν. Για παράδειγμα, ένα παιδί που ενεπλάκη σε σοβαρό τροχαίο ατύχημα μπορεί να το αναπαραστήσει με αυτοκινητάκια. 
• Σωματικά συμπτώματα - μπορεί να παραπονιούνται για στομαχόπονους και πονοκεφάλους.
• Φόβο ότι η ζωή τους θα τελειώσει σύντομα - μπορεί να δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι θα ζήσουν αρκετά για να μεγαλώσουν.

Ποιες είναι οι θεραπείες για τη ΔΜΤΣ;

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές θεραπείες για τη ΔΜΤΣ, συμπεριλαμβανομένης της εστιασμένης στο τραύμα γνωσιακής-συμπεριφοριστικής θεραπείας (TF-CBT), της Απευαισθητοποίησης και Επανεπεξεργασίας μέσω οφθαλμικών κινήσεων (EMDR) και της φαρμακευτικής αγωγής.

Ψυχοθεραπεία

Οι ψυχοθεραπείες για το ΔΜΤΣ θα επικεντρωθούν στην τραυματική εμπειρία και όχι στη ζωή σας πριν αυτή. Θα σας βοηθήσουν με τα ακόλουθα πράγματα:

• Αποδοχή - να μάθετε να αποδέχεστε ότι αν και δεν μπορείτε να αλλάξετε αυτό που συνέβη, μπορείτε να σκέφτεστε διαφορετικά για το γεγονός, τον κόσμο και τη ζωή σας.
• Να θυμηθείτε το γεγονός - να θυμηθείτε τι συνέβη χωρίς να κατακλύζεστε από φόβο και δυσφορία. Θα είστε σε θέση να σκέφτεστε αυτό που συνέβη όταν το θέλετε και όχι μέσα από ενοχλητικές σκέψεις ή αναδρομές.
• Να εκφράσετε τις εμπειρίες σας με λόγια - να μπορείτε να μιλήσετε για ό,τι συνέβη, ώστε το μυαλό σας να αποθηκεύσει τις αναμνήσεις και να προχωρήσει σε άλλα πράγματα.
• Να αισθάνεστε πιο ασφαλείς - σας βοηθά να αισθάνεστε ότι έχετε περισσότερο τον έλεγχο των συναισθημάτων σας. Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να αισθάνεστε πιο ασφαλείς, ώστε να μην χρειάζεται να αποφεύγετε τις αναμνήσεις τόσο πολύ.

Οποιαδήποτε ψυχοθεραπεία πρέπει να γίνεται από κάποιον που είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος και διαπιστευμένος. Οι συνεδρίες είναι συνήθως τουλάχιστον εβδομαδιαίες, με τον ίδιο θεραπευτή, και συχνά διαρκούν τουλάχιστον 8-12 εβδομάδες.

Αν και οι συνεδρίες διαρκούν συνήθως περίπου μία ώρα, μερικές φορές μπορούν να διαρκέσουν έως και 90 λεπτά.

Οι θεραπείες για τη ΔΜΤΣ περιλαμβάνουν:

Γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία με εστίαση στο τραύμα (TF-CBT)

Πρόκειται για μια ομιλητική θεραπεία που μπορεί να σας βοηθήσει να αλλάξετε τον τρόπο σκέψης σας. Με τον καιρό αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να νιώθετε καλύτερα και να συμπεριφέρεστε διαφορετικά. Συνήθως παρέχεται ένας προς έναν, αν και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι η Εστιασμένη στο Τραύμα Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Θεραπεία (TF-CBT) μπορεί να παρέχεται και σε ομάδες.

Απευαισθητοποίηση και Επανεπεξεργασία μέσω οφθαλμικών κινήσεων (EMDR)

Πρόκειται για μια τεχνική που χρησιμοποιεί τις κινήσεις των ματιών για να βοηθήσει τον εγκέφαλο να επεξεργαστεί τις τραυματικές αναμνήσεις.

Θα σας ζητηθεί να θυμηθείτε το τραυματικό γεγονός και πώς σας κάνει να σκέφτεστε και να αισθάνεστε. Ενώ το κάνετε αυτό, θα σας ζητηθεί να εκτελέσετε οφθαλμικές κινήσεις ή να λάβετε κάποιου είδους «διμερούς διέγερσης», όπως το χτύπημα σημείων του χεριού με τις άκρες των δαχτύλων. Αυτό έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την ένταση των συναισθημάτων που βιώνετε γύρω από μια τραυματική ανάμνηση, βοηθώντας στην επίλυση του τραύματος.

Η EMDR πρέπει να παρέχεται από εκπαιδευμένο επαγγελματία. Η EMDR παρέχεται συνήθως σε 8-12 συνεδρίες που διαρκούν από 60-90 λεπτά.

Ορισμένες άλλες μορφές ομιλητικών θεραπειών μπορεί να είναι χρήσιμες για τη στόχευση συγκεκριμένων συμπτωμάτων (π.χ. κακός ύπνος) για άτομα που δεν ανταποκρίνονται καλά στην EMDR ή την TF-CBT.

Φαρμακευτική αγωγή

Εάν έχετε δοκιμάσει άλλες θεραπείες για την αντιμετώπιση της ΔΜΤΣ και διαπιστώσατε ότι αυτές δεν αποδίδουν, ο γιατρός σας μπορεί να σας συνταγογραφήσει αντικαταθλιπτικά .

Οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI) είναι αντικαταθλιπτικά που μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των συμπτωμάτων της ΔΜΤΣ. Εάν αντιμετωπίζετε επίσης κατάθλιψη, τα αντικαταθλιπτικά μπορούν να σας βοηθήσουν σε αυτό.

Εάν οι SSRI δεν σας βοηθήσουν, μπορεί να σας προσφερθεί άλλη φαρμακευτική αγωγή, αλλά αυτό θα πρέπει συνήθως να γίνεται κατόπιν συμβουλής ειδικού ψυχικής υγείας.

Ποια θεραπεία λειτουργεί καλύτερα;

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η TF-CBT και η EMDR είναι οι καλύτερες θεραπείες πρώτης γραμμής. Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να είναι χρήσιμη για όσους δεν επιθυμούν ομιλητικές θεραπείες ή δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε αυτές.

Ποια θεραπεία πρέπει να λάβω πρώτα;

Οι ψυχολογικές θεραπείες με εστίαση το τραύμα (TF-CBT ή EMDR) θα πρέπει να προσφέρονται πριν από τη φαρμακευτική αγωγή, όπου είναι δυνατόν. Αυτό προτείνεται σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και Κλινικής Αριστείας (National Institute for Health and Care Excellence).

Πώς μπορώ να υποστηρίξω τον εαυτό μου;

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να υποστηρίξετε την ανάρρωσή σας εάν πάσχετε από ΔΜΤΣ. Ο θεραπευτής σας θα σας υποστηρίξει σε αυτά τα πράγματα και θα φροντίσει να τα κάνετε τη σωστή στιγμή:

• Διατήρηση της ρουτίνας σας - εάν είναι δυνατόν, προσπαθήστε να επιστρέψετε ή να παραμείνετε στη συνήθη ρουτίνα σας. Το να διατηρήσετε τη ζωή σας όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική μπορεί να σας δώσει μια αίσθηση γείωσης
• Να μιλήσετε σε κάποιον που εμπιστεύεστε - αν και δεν πρέπει να αισθάνεστε ότι πρέπει να μιλήσετε για ό,τι συνέβη με τον οποιονδήποτε, το να μιλήσετε σε κάποιον που εμπιστεύεστε μπορεί να σας βοηθήσει να επεξεργαστείτε τα συναισθήματά σας σε έναν ασφαλή χώρο. Μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να μιλήσετε σε κάποιον που βίωσε το ίδιο πράγμα με εσάς ή που έχει βιώσει ένα παρόμοιο γεγονός στο παρελθόν, αν αυτό δεν είναι ιδιαίτερα δυσάρεστο.
• Να δοκιμάσετε ασκήσεις χαλάρωσης - δοκιμάστε αυτο-διαλογισμό και άλλες ασκήσεις χαλάρωσης. Η χαλάρωση για κάποιον με ΔΜΤΣ μπορεί να είναι πρόκληση, οπότε μιλήστε με τον θεραπευτή σας σχετικά με ασκήσεις ή δραστηριότητες που μπορεί να σας βοηθήσουν.
• Επιστροφή στην εργασία ή στο σχολείο - εάν αισθάνεστε ότι μπορείτε, η επιστροφή στη δουλειά, το σχολείο ή το πανεπιστήμιο μπορεί να σας βοηθήσει. Αυτό μπορεί να σας δώσει μια αίσθηση ρουτίνας. Ωστόσο, θα πρέπει να προσπαθείτε να αποφεύγετε να βρίσκεστε σε καταστάσεις όπου μπορεί να εκτεθείτε σε περαιτέρω τραύμα ή έντονο άγχος. Γενικά, είναι καλύτερα να εργάζεστε σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον με λιγότερο άγχος μέχρι να υποβληθείτε σε θεραπεία.
• Να τρώτε και να ασκείστε τακτικά - προσπαθήστε να τρώτε όταν συνήθως τρώτε, ακόμη και αν δεν αισθάνεστε πείνα. Εάν νιώθετε ότι μπορείτε, προσπαθήστε να ασκείστε τακτικά. Αυτό μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να αισθάνεστε πιο κουρασμένοι όταν έρθει η ώρα να κοιμηθείτε.
• Να περάσετε χρόνο με άλλους - το να αφιερώνετε χρόνο για να είστε με τους ανθρώπους που αγαπάτε μπορεί να σας δώσει μια αίσθηση υποστήριξης.
• Να γνωρίζετε ότι θα γίνετε καλύτερα - η επικέντρωση στην ιδέα ότι τελικά θα γίνετε καλύτερα θα είναι καλή για την ανάρρωσή σας. Θυμηθείτε να μην πιέζετε τον εαυτό σας να βελτιωθεί γρήγορα.
• Να επιστρέψτε στο σημείο όπου συνέβη το τραυματικό γεγονός - μόνο όταν αισθάνεστε ότι μπορείτε να το κάνετε αυτό, ίσως να θελήσετε να επιστρέψετε στο σημείο όπου συνέβη το τραυματικό γεγονός. Αν σκοπεύετε να το κάνετε, μιλήστε με τον θεραπευτή ή τον γιατρό σας, ώστε να σας υποστηρίξουν σε αυτό το βήμα.

Υπάρχουν επίσης κάποια πράγματα που θα πρέπει να προσέχετε ή να συνειδητοποιείτε κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής σας. Ωστόσο, το να κάνετε το «σωστό» μπορεί να είναι πραγματικά δύσκολο και δεν θα πρέπει να αισθάνεστε ένοχοι αν συνειδητοποιήσετε ότι κάνετε κάποιο από αυτά τα πράγματα:

• Αυτοκριτική - Τα συμπτώματα της ΔΜΤΣ δεν είναι σημάδι αδυναμίας. Είναι μια φυσιολογική αντίδραση σε τρομακτικές εμπειρίες.
• Κρατάτε τα συναισθήματά σας για τον εαυτό σας – Εάν έχετε ΔΜΤΣ, μην αισθάνεστε ένοχοι που μοιράζεστε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας με άλλους. Το να μιλάτε για το πώς αισθάνεστε μπορεί να υποστηρίξει την ανάρρωσή σας.
• Αναμένετε ότι τα πράγματα θα επιστρέψουν στο φυσιολογικό αμέσως – Η θεραπεία για τη ΔΜΤΣ μπορεί να πάρει χρόνο. Προσπαθήστε να μην περιμένετε πάρα πολλά από τον εαυτό σας πολύ γρήγορα.
• Μένετε μακριά από άλλους ανθρώπους – Το να ξοδεύετε πολύ χρόνο μόνοι σας μπορεί να αυξήσει τα συναισθήματα απομόνωσης και να σας κάνει να νιώσετε χειρότερα.
• Πίνετε και καπνίζετε – Αν και το αλκοόλ μπορεί να σας βοηθήσει να χαλαρώσετε, με την πάροδο του χρόνου μπορεί να σας κάνει να αισθάνεστε χειρότερα. Ο καφές και η νικοτίνη μπορούν να λειτουργήσουν ως διεγερτικά που μπορεί να σας κάνουν να αισθανθείτε χειρότερα εάν αντιμετωπίζετε συμπτώματα που σχετίζονται με ΔΜΤΣ.
• Νιώθετε υπερκόπωση – Η ΔΜΤΣ μπορεί να δυσκολέψει τον ύπνο σας, αλλά προσπαθήστε όσο το δυνατόν περισσότερο να τηρείτε τη συνήθη ρουτίνα του ύπνου σας και να αποφύγετε να μένετε ξύπνιοι μέχρι αργά, καθώς αυτό μπορεί να σας κάνει να νιώσετε χειρότερα. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα στην πηγή μας σχετικά με τον καλό ύπνο.

Τέλος, μπορεί επίσης να θέλετε να είστε προσεκτικοί κατά την οδήγηση και εάν δεν αισθάνεστε ότι μπορείτε να οδηγήσετε με ασφάλεια, θα πρέπει να ενημερώσετε την Υπηρεσία Αδειοδότησης Οδηγών και Οχημάτων (DVLA). Οι άνθρωποι μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς σε ατυχήματα μετά από κάτι τραυματικό.

Τι είναι η σύνθετη ΔΜΤΣ;

Μερικοί άνθρωποι αναπτύσσουν σύνθετη διαταραχή μετατραυματικού στρες (σύνθετη ΔΜΤΣ). Αυτή προκαλείται από την εμπειρία ενός γεγονότος ή μιας σειράς γεγονότων που είναι εξαιρετικά απειλητικά ή τρομακτικά. Αυτά τα γεγονότα μπορεί να συμβούν κατά την παιδική ηλικία ή κατά την ενηλικίωση.

Πολύ συχνά θα ήταν δύσκολο ή αδύνατο για τα άτομα αυτά να ξεφύγουν ή να τα αποφύγουν εύκολα. Για παράδειγμα:

• βασανισμός
• δουλεία
• εκστρατείες γενοκτονίας
• διαβίωση σε εμπόλεμη ζώνη
• παρατεταμένη ενδοοικογενειακή βία
• επαναλαμβανόμενη σεξουαλική ή σωματική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία. 

Εκτός από τα συμπτώματα της ΔΜΤΣ, τα άτομα με σύνθετη ΔΜΤΣ μπορεί επίσης:

• να έχουν εξαιρετικά αρνητικές πεποιθήσεις για τον εαυτό τους ως «υποβαθμισμένοι, ηττημένοι ή άχρηστοι»
• να έχουν μεγάλη δυσκολία στη ρύθμιση των συναισθημάτων και των συναισθηματικών αντιδράσεων τους
• να δυσκολεύονται εξαιρετικά να διατηρήσουν σχέσεις και να νιώσουν κοντά με άλλους ανθρώπους

Πώς μπορώ να αναρρώσω από σύνθετη ΔΜΤΣ;

Η έλλειψη εμπιστοσύνης στους άλλους ανθρώπους και στον κόσμο γενικότερα είναι συχνή σε άτομα με σύνθετη ΔΜΤΣ. Η θεραπεία είναι συχνά μεγαλύτερης διάρκειας για να τους επιτρέψει να αναπτύξουν μια ασφαλή σχέση με έναν θεραπευτή. Η δουλειά που κάνει κάποιος με σύνθετη ΔΜΤΣ με έναν θεραπευτή θα συμβεί συχνά σε τρία στάδια:

Σταθεροποίηση

Στο στάδιο της σταθεροποίησης θα μάθετε να εμπιστεύεστε τον θεραπευτή σας και να κατανοείτε και να ελέγχετε τα αισθήματά δυσφορίας και αποστασιοποίησης σας.

Ως μέρος της σταθεροποίησης, μπορείτε να μάθετε τεχνικές «γείωσης». Αυτά μπορούν να σας βοηθήσουν να συγκεντρωθείτε σε συνήθη σωματικά συναισθήματα και να σας υπενθυμίσουν ότι ζείτε στο παρόν και όχι στο παρελθόν.

Η σταθεροποίηση μπορεί να σας βοηθήσει να «αποσυνδέσετε» τα συναισθήματα φόβου και άγχους από τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα που τα παράγουν. Αυτό μπορεί να βοηθήσει να γίνουν αυτές οι αναμνήσεις λιγότερο τρομακτικές.

Ο στόχος της σταθεροποίησης είναι ότι τελικά θα μπορέσετε να ζήσετε τη ζωή σας χωρίς να βιώσετε άγχος ή αναδρομές στο παρελθόν.

Μερικές φορές η σταθεροποίηση μπορεί να είναι η μόνη βοήθεια που είναι απαραίτητη.

Θεραπείες εστιασμένες στο τραύμα

Η θεραπεία που εστιάζει στο τραύμα, συμπεριλαμβανομένης της EMDR ή της TF-CBT, μπορεί να σας βοηθήσει να επεξεργαστείτε τις τραυματικές σας εμπειρίες. Άλλες ψυχοθεραπείες, συμπεριλαμβανομένης της ψυχοδυναμικής ψυχοθεραπείας, μπορεί επίσης να είναι χρήσιμες. Χρειάζεται προσοχή στη σύνθετη ΔΜΤΣ, επειδή αυτές οι θεραπείες μπορούν να επιδεινώσουν την κατάσταση εάν δεν χρησιμοποιηθούν σωστά.

Επανένταξη ή επανασύνδεση

Η επανένταξη, σε έναν συνηθισμένο τρόπο ζωής, μπορεί να σας βοηθήσει να συνηθίσετε τον πραγματικό κόσμο τώρα που δεν βρίσκεστε πλέον στην επικίνδυνη κατάσταση που ήσασταν πριν. Μπορεί να σας βοηθήσει να αρχίσετε να βλέπετε τον εαυτό σας ως άτομο με δικαιώματα και επιλογές.

Η επανένταξη θα σας βοηθήσει να:

• δημιουργήσετε σχέσεις συμπόνιας με τον εαυτό σας και τους άλλους
• αποκαταστήσετε την εμπιστοσύνη στον εαυτό σας και στους άλλους
• εμπλακείτε ξανά σε φιλίες, στενές σχέσεις και δραστηριότητες που προάγουν την υγεία και την ευημερία σας

Φαρμακευτική αγωγή

Όπως και με τη ΔΜΤΣ, μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντικαταθλιπτικά ή άλλα φάρμακα καθώς και ψυχοθεραπεία. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί φαρμακευτική αγωγή εάν η ψυχοθεραπεία δεν λειτουργεί ή δεν είναι δυνατή για εσάς. Μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να ζητήσετε από έναν ειδικό ψυχικής υγείας να επανεξετάσει τη φαρμακευτική σας αγωγή.

Αυτοβοήθεια

Εάν έχετε σύνθετη ΔΜΤΣ, μπορεί να είναι χρήσιμο να προσπαθήσετε να κάνετε φυσιολογικά πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με τις προηγούμενες τραυματικές εμπειρίες σας. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει:

• να κάνετε φίλους
• να αρχίσετε μια δουλειά
• να κάνετε συχνή άσκηση
• να μάθετε τεχνικές χαλάρωσης
• να αναπτύξετε ένα χόμπι
• να αποκτήσετε κατοικίδια.

Αυτά τα πράγματα μπορούν να σας βοηθήσουν να εμπιστευτείτε σιγά σιγά τον κόσμο γύρω σας. Ωστόσο, αυτό μπορεί να πάρει χρόνο και δεν υπάρχει καμία ντροπή αν δυσκολεύεστε να κάνετε αυτά τα πράγματα ή να μην μπορείτε να τα κάνετε αμέσως.

Πώς μπορώ να καταλάβω εάν κάποιος έχει ΔΜΤΣ;

Εάν γνωρίζετε κάποιον που μόλις βίωσε ένα τραυματικό γεγονός, υπάρχουν μερικά πράγματα που ίσως θέλετε να προσέξετε. Αυτά τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι σημάδια ότι δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν:

• Αλλαγές στη συμπεριφορά – Κακή απόδοση στην εργασία, καθυστερήσεις, αναρρωτική άδεια, μικροατυχήματα
• Αλλαγές στα συναισθήματα – Θυμός, ευερεθιστότητα, κατάθλιψη, έλλειψη ενδιαφέροντος και έλλειψη συγκέντρωσης
• Αλλαγές στις σκέψεις – Υπερανάλυση απειλών ή φόβων, αρνητικές απόψεις για το μέλλον
• Απροσδόκητα σωματικά συμπτώματα – όπως δύσπνοια, υπερβολική νευρικότητα ή πόνοι στο στομάχι

Εάν πιστεύετε ότι κάποιος μπορεί να εμφανίζει σημάδια ΔΜΤΣ, θα μπορούσατε να τον ενθαρρύνετε να μιλήσει στον γιατρό του. Εάν δεν νιώθετε αρκετά κοντά τους για να το κάνετε αυτό, ίσως θέλετε να μιλήσετε με κάποιον που είναι κοντά τους, ο οποίος θα μπορούσε να το κάνει.

Μπορεί επίσης να τους βοηθήσει να ρίξουν μια ματιά σε πληροφορίες σχετικά με τη ΔΜΤΣ, όπως αυτό το βοήθημα, για να τους βοηθήσει να εντοπίσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

Πώς μπορώ να υποστηρίξω κάποιον που έχει βιώσει ένα τραυματικό γεγονός;

Τα παρακάτω πράγματα μπορούν να βοηθήσουν στην υποστήριξη κάποιου που έχει περάσει κάτι τραυματικό:

• Μιλήστε – Αφιερώστε χρόνο για να τους επιτρέψετε να μιλήσουν μαζί σας για τις εμπειρίες τους.
• Ακούστε – Αφήστε τους να μιλήσουν και προσπαθήστε να μην διακόψετε τη ροή ή να μοιραστείτε τις δικές σας εμπειρίες.
• Κάντε γενικές ερωτήσεις - Εάν κάνετε ερωτήσεις, προσπαθήστε αυτές να είναι γενικές και μη επικριτικές. Για παράδειγμα, μπορεί να θέλετε να ρωτήσετε «Έχεις μιλήσει με κάποιον άλλο για αυτό;» ή «Μπορώ να σε βοηθήσω να βρεις επιπλέον υποστήριξη;»

Θα πρέπει να προσπαθήσετε να αποφύγετε:

• Το να τους λέτε ότι ξέρετε πώς αισθάνονται – Ακόμα κι αν έχετε βιώσει κάτι παρόμοιο, οι άνθρωποι βιώνουν τις καταστάσεις πολύ διαφορετικά. Μπορεί να μην είναι βοηθητικό να κάνετε συγκρίσεις.
• Το να τους λέτε ότι είναι τυχεροί που είναι ζωντανοί – Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει τραυματικά γεγονότα συχνά δεν αισθάνονται τυχεροί. Συχνά, μπορεί να αισθάνονται ένοχοι που είναι ζωντανοί αν άλλοι έχουν πεθάνει.
• Το να μειώνετε την εμπειρία τους – Αποφύγετε τους υπαινιγμούς ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα, ακόμα κι αν με αυτόν τον τρόπο προσπαθείτε να τους κάνετε να αισθανθούν καλύτερα. Αυτό μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αισθανθούν πως τα συναισθήματα τους δεν δικαιολογούνται.
• Το να προτείνετε πράγματα που δεν βοηθούν - Αποφύγετε να κάνετε προτάσεις, ακόμα κι αν έχετε διαπιστώσει ότι αυτές λειτούργησαν για εσάς στο παρελθόν. Οι άνθρωποι είναι πολύ διαφορετικοί και συχνά μπορεί να έχουν ήδη δοκιμάσει αυτό που προτείνετε.

Περαιτέρω βοήθεια

Πληροφορίες σχετικά με τη ΔΜΤΣ

Εταιρεία Ψυχολογικού Τραύματος του Η.Β. (UK Psychological Trauma Society) – εδώ μπορείτε να βρείτε μια συλλογή υλικών που παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες για το ευρύ κοινό και για τους επαγγελματίες υγείας σχετικά με τις Αντιδράσεις Μετατραυματικού Στρες.

Επισκόπηση της ΔΜΤΣ, Εθνικό Σύστημα Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου (NHS) – αυτές οι πληροφορίες από το NHS καλύπτουν τη ΔΜΤΣ

Επισκόπηση της σύνθετης ΔΜΤΣ, Εθνικό Σύστημα Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου (NHS) – αυτές οι πληροφορίες από το NHS καλύπτουν τη σύνθετη ΔΜΤΣ

ΔΜΤΣ, Mind– η φιλανθρωπική οργάνωση Mind έχει πληροφορίες σχετικά με τη ΔΜΤΣ και τη σύνθετη ΔΜΤΣ

Πώς μπορούν να βοηθήσουν φίλοι και συγγενείς; Mind – Αυτές οι πληροφορίες προσφέρουν ιδέες για το πώς μπορείτε να βοηθήσετε κάποιον γνωστό σας που έχει ΔΜΤΣ

Χρήσιμες επαφές, Mind– Αυτή η σελίδα έχει συνδέσμους προς άλλες φιλανθρωπικές οργανώσεις και οργανισμούς που προσφέρουν υποστήριξη σε άτομα με ΔΜΤΣ

Φιλανθρωπικές οργανώσεις που υποστηρίζουν άτομα με ΔΜΤΣ

Ακολουθούν ορισμένες φιλανθρωπικές οργανώσεις που προσφέρουν υποστήριξη σε άτομα που αντιμετωπίζουν ΔΜΤΣ ή τραυματικά γεγονότα:

PTSD UK – μια φιλανθρωπική οργάνωση του Ηνωμένου Βασιλείου αφιερωμένη στην ευαισθητοποίηση για ΔΜΤΣ

Combat Stress – η φιλανθρωπική οργάνωση του Ηνωμένου Βασιλείου για την ψυχική υγεία των βετεράνων.

Cruse Bereavement Care – μια φιλανθρωπική οργάνωση που προσφέρει υποστήριξη σε πενθούντες στην Αγγλία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία

Cruse Bereavement Care Scotland – μια φιλανθρωπική οργάνωση που προωθεί την ευημερία των πενθούντων ατόμων στη Σκωτία

Rape Crisis - υπάρχουν τρεις φιλανθρωπικές οργανώσεις rape crisis (σχετικές με την αντιμετώπιση τραυμάτων που σχετίζονται με τον βιασμό) που προσφέρουν υποστήριξη σε άτομα σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο:

• Rape crisis - Αγγλία και Ουαλία
• Rape crisis - Σκωτία
• Rape crisis - Βόρεια Ιρλανδία

Victim Support – υπάρχουν τρεις φιλανθρωπικές οργανώσεις υποστήριξης θυμάτων που προσφέρουν υποστήριξη σε άτομα σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο τα οποία έχουν πέσει θύματα εγκληματικών πράξεων και τραυματικών περιστατικών:

• Victim Support - Αγγλία και Ουαλία
• Victim Support - Σκωτία
• Victim Support - Βόρεια Ιρλανδία

Εύσημα

Αυτές οι πληροφορίες παρήχθησαν από τη Συντακτική Επιτροπή Δημόσιας Δέσμευσης του Βασιλικού Κολλεγίου Ψυχιάτρων (Royal College of Psychiatrists) (PEEB). Αντικατοπτρίζουν τα καλύτερα διαθέσιμα στοιχεία κατά τη στιγμή της σύνταξης του παρόντος. 

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στηνPTSD UK , η οποία ευγενικά πρόσφερε τα σχόλιά της σχετικά με αυτή την πηγή.

Ειδικός συντάκτης: Καθηγητής Νηλ Γκρίνμπεργκ (Neil Greenberg) 

Πλήρεις παραπομπές για αυτή την πηγή είναι διαθέσιμες κατόπιν αιτήματος.

Δημοσιεύτηκε: Νοέμβριος 2021

Προθεσμία αναθεώρησης: Νοέμβριος 2024

© Royal College of Psychiatrists